از بی وفایی آدما دلگیر نشو!

چون اونا روی زمینی زندگی میکنن،

که روزی یه بار خودشو دور میزنه...!!

دلمـ بودن میخواهــــد،
از آن هــــا که باشی،
باشد تا پایان ِ دنیا ی خــــدا،
باهم و در کنـــار هم،
در خلوت ُ مهمـــانی...

باشی ُ غم نباشد، باشدُ هر روز عشق باشد...

باشیُ شب ها در آغوش او، باشدُ صبح های شیرین...

باشی ُ شوق ِ پرواز باشدُ آرامشِ خیال...

باشی ُ زیبا کنی باشدُ تعریف کند...

باشی ُ ناز کنی، باشدُ نیاز کند...

مالُ اویت باشی ُ پرستشت کند...

قسم ِ راستش باشی ُ جانُ دلت باشد...

علت تحمـــل ِ خستگی ِ کارش باشی ُ معلول ِ آشپزی ِ روزانه ات باشد...

روبروی هم بشینیم،

بگـــــــــــویی ُ بگویم، از آنـــــــــــــروز،

از روز ِ آغاز ِ بـــــــودنمان،

از دیــــــــدارهای مخفیـــــــــــانهـ،

صحبت های یواشکـــــــی ،

زیر ِ پتـــــــو ُ بند آمـــدن ِ نفـــــــس برای نفســــــــم،

از خاطــــــــرات،

از آینـــــــــدهـ های بهتــــــــر...

بگویی بگویم از وصـــــــــــال ُ باهم بودن،

از اشتیاق ِ خانــهـ مشترک،

از دختـــــر ُ پســـــــر ِ شیرین آینــــدمان

دلم بودن میخواهد از آن هــا که خـــدا هم تحسینمــان کند..

اگر میخواستم تمام اندیشه های درد اورم را برایت بنویسم

کتابی میشد با هزاران برگ،

همه را میگذارم...

فقط ...

دردناکترینش را برایت مینویسم：

هنوز هم دوستت دارم...

بامن بمان ‎

می خواهم درفضایی که از عطرتن توآکنده است نفس بکشم‎

بودنت را حس کنم ‎

حتی اگر سایه ای باشی برقلب شکسته ام ‎

می خواهم چشمانم رافدای آمدنت کنم تا بیایی‎

بهانه ای باشی برای زنده بودنم نفس کشیدنم ‎

خوب من ‎

بامن بمان ‎

کم رنگ به اندازه تولدِ شعری عاشقانه

خط ميزنم             تمام خاطراتم را

                      اما،اما نه! خاطراتم آنقدر زنده اند

كه مي گريزند از بين خط هاي سياه

                                  و چه جاودانه نقش مي بندند بر پهناي صورتم

و چه زود پير مي شوم

                    در هجوم خاطراتت...

من...

من به آمار زمين مشكوكم

اگه اين سطح پر از آدمهاست

پس چرا اين همه دلها تنهاست؟

فراموشکردنت

کار سختی نیست !

کافیست دراز بکشم

چشم هایم را ببندم

و برای همیشه

.
.
.
.بمیـــــــــــرم ...!

باید خیانت کنی تا دیوونت باشن...!

باید دروغ بگی تا همیشه توفکرت باشن...!

باید هی رنگ عوض کنی تا دوست داشته باشن....!

اگه ساده ای........!

اگه باوفایی ......!

اگه یک رنگی.....!

                       همیشه تنهایی

خــودَم قَبـــول دارم کـــهنه شـــده ام

آنـــقدر کــهنه کــه می شــوَد

رویِ گَرد و خـــاک تَنـــَم یــادگــاری نــوشت

خیالی نیست تو هم بنویس و برو... !!

چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید:

چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟

چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟

اما افسوس که هیچ کس نبود ...

همیشه من بودم و تنهایی پر از خاطره ...

آری با تو هستم ...!

با تویی که از کنارم گذشتی...

و حتی یک بار هم نپرسیدی،

چرا چشمهایم همیشه بارانی است...!!!

 

 

 

یک برگ دیگر از تقویم عمرم را پاره می کنم...

امروز هم گذشت با مرور خاطرات دیروز

و من در پی زمان بی هدف می روم...

برگی از زندگی ام را ورق می زنم....

امشب به پایان دفترم نزدیکترم...

نگـــــــران نباش،
حــــال مـــن خـــــــوب اســت بــزرگ شـــده ام …
دیگر آنقـــدر کــوچک نیستـم که در دلــــتنگی هـــایم گم شــــوم
آمـوختــه ام، که این فـــاصــله ی کوتـــاه، بین لبخند و اشک نامش ” زندگیست ”
آمــوختــه ام که دیگــر دلم برای ” نبــودنـت ” تنگ نشــــود…
راســــــتی، بهتــــــــــر از قبل دروغ می گویــــم…
” حــــال مـــن خـــــــوب اســت ” … خــــــوبِ خــــوب…

هیچ انتظاری از کسی ندارم!

و این نشان دهنده ی قدرت من نیست !

مسئله، خستگی از اعتمادهای شکسته است

میــבوלּــے בِلتـَنــــگے چیـــﮧ ؟

בِلتَنـــــگے یَعنـــے بشـینــے با یاבِشــ بـﮧ

 ـפֿـاطــراتـِتـــ فِکــر کُنـــے ..

اونوَقتــﮧ کـﮧ یـﮧ لَبـפֿنـــב میـــاב رو لَبـِتـ  وَ لــے ..

وَلــے چَنــב لَـפــــظﮧ بَعـــב شُـــروع اَشــکـهای لَعنَتـــے !

سر خاک من...!!

اونی که بیشتر اذیتم کرد بیشتر گریه میکنه...!!

اونی که نخواست ما رو بالاخره میاد دیدن جسدم...!!

اونی که حتی نیومد تولدم زیر تابوتمو گرفته...!!

اونی که سلام نمیکرد میاد برای خدافظی...!!

عجب روزیه اون روز...!!

حیف که اون موقع خودم نیستم...!!

می ترسم از بعضی آدمها ...

آدمهایی که امروز دوستت دارند و فردابدون هیچ توضیحی رهایت می کنند

آدمهایی که امروز پای درد دلت می نشینند و فردا بیرحمانه قضاوتت می کنند ..

 آدمهایی که امروز لبخندشان را می بینی و فردا خشم و قهرشان ...

 آدمهایی که امروز ...

 قدرشناس محبتت هستند و فردا طلبکار محبتت ...

 آدمهایی که امروز با تعریف هایشان تو را به عرش می برند و فردا سخت

بر زمینت می زنند ...

 آدمهایی که مدام رنگ عوض می کنند ...

 امروز سفیدند، فردا خاکستری، پس فردا سیاه ...

 آدمهایی که فقط ظاهرا آدمند ...

 چیزی هستند شبیه مداد رنگی های دوران بچگی مان !!

 هر چه بخواهند می کشند ...

 هر رنگ که بخواهند می زنند.

مرد ایران زمینم:

دستان تو از دستان من زبرتر و پهن تر است

صورتت ته ریشی دارد

قلبت به وسعت دریاست

جای گریه کردن به بالکن میروی و دود میکنی

با همان دستان پهن و زبر مرا  نوازش میکنی

با همان صورت نا صاف مرا می بوسی

و من آرام میشوم

من تورا نامرد نمی خوانم

تورا با پول با ماشین و ثروتت نمی سنجم

می دانم اگر با تو با تو فقط روراست باشم

زمین و زمان را به خاطرم به هم می دوزی

دنیا را به پایم می ریزی...

میدانم...!

=======================

پ.ن: گاهی خود خدا هم میخواهد

پادر میانی کند 

اما از دست او هم

کاری  بر نمی آید...!

دلت که گرفت، دیگر منتِ زمین را نکش؛

راهِ آسمان باز است، پر بکش؛

او همیشه آغوشش باز است؛

نگفته، تو را می خواند

یادمان باشه همیشه 
یه ذره حقیقت پشت "فقط یه شوخی بود"،
یه کم کنجکاوی پشت " همین طوری پرسیدم"،
قدری احساسات پشت " به من چه اصلا"،
مقداری خرد پشت " چه بدونم"
و اندکی درد پشت " اشکالی نداره"
هست ...........!